Pewnie nie zaskoczę was bardzo, jeśli napiszę, że w działaniach miasta wiele pary idzie w gwizdek. To znaczy: wiele robimy, ale efekty często są niewielkie.
Żeby zrozumieć przyczynę tej sytuacji, musimy się ponownie pochylić nad tym, jak miasto ustala swoje cele (jest to kontynuacja tekstu Cele miasta, cz. 1: Leczenie objawowe). Continue reading „Cele miasta, cz. 2: Para w gwizdek”
Każdy projekt, każde działanie jest tylko tak skuteczne, jak dobry jest cel, który sobie obierzemy. Urząd Miasta Poznania również wyznacza sobie cele. Czasem lepsze, a czasem…
Tutaj pokażę wam jeden szczególnie absurdalny pomysł na cel działania miasta.
Najpierw jednak trochę tła. Continue reading „Cele miasta cz. 1: Leczenie objawowe”
W drugim odcinku o języku i mentalnych modelach: czy urząd miasta to „my”, część miasta, czy jacyś narzucający nam swoją wolę „oni”?
Ze zdziwieniem czytam na łamach Wyborczej o podziale osób startujących w wyborach na “społeczników” i “polityków”. Pani Joanna Jaśkowiak i pan Lech Mergler podkreślają ten podział w swoich wypowiedziach.
Jako społecznik i polityk, muszę zaprotestować: taki podział w kontekście wyborów jest szkodliwy i wprowadza ludzi w błąd.
Bo jak nazwać kogoś, kto uprawia lub chce uprawiać politykę w Radzie Miasta, jeśli nie politykiem lub polityczką? Continue reading „Dla Wyborczej: Politycy i społecznicy”