Wyrazić siebie przez protezę

Żyjemy w świecie, w którym wygląd zewnętrzny ma ogromne znaczenie. Oceniamy ludzi po wyglądzie. Przywiązujemy coraz większą wagę do wyglądu, na całym świecie wydaje się miliony dolarów na operacje plastyczne. Wszystko to niezbyt pozytywne.

Ale liznąwszy nieco teorii komunikacji na studiach wiem, że nasz wygląd – styl ubierania się, fryzura i zarost, tatuaże i ozdoby – są też ważnym komunikatem, środkiem wyrażania naszego ja. I ta rola, wydaje mi się, jest bardzo pozytywna. Co więcej, jestem zdania, że należy ją rozwijać. Continue reading „Wyrazić siebie przez protezę”

Naprawianie świata, kawałek po kawałku

Miesiąc temu wybrałem się w podróż służbową do San Francisco, korzystając z lotniska Poznań-Ławica. Poznański port lotniczy nie jest duży, ale ostatnio się rozrósł. Przy okazji modernizacji terminala zmieniono także strefę kontroli bezpieczeństwa… I okazało się, że po tej modernizacji za kontrolą bezpieczeństwa nie ma krzeseł. Continue reading „Naprawianie świata, kawałek po kawałku”

Bardziej niż pełnosprawni w pracy

Kampania społeczna „Pełnosprawni w pracy” była świetnym pomysłem i, mimo pewnych potknięć i niedociągnięć, pozostawiła w mojej pamięci dobre wrażenie.

Pokazywała, że osoby niepełnosprawne mogą być równie dobrymi pracownikami, co ich pełnosprawni koledzy i koleżanki. Przypuszczam, że większość osób z tą tezą się zgodzi przy założeniu, że jest to rodzaj pracy, na który niepełnosprawność nie wpływa. Przykładem może być pan Kuba Łoziński, pomocnik w warszawskim przedszkolu, o którym w styczniu pisała Gazeta Wyborcza.

Ja natomiast pójdę o krok dalej i postaram się pokazać, że niepełnosprawni mogą nie tylko być równie dobrzy, ale mogą być wręcz lepsi niż tak zwani „pełnosprawni”. I to nie mimo, ale wręcz dzięki swojej „niepełnosprawności”. Continue reading „Bardziej niż pełnosprawni w pracy”